Ceviz adam şip şap şup. Burnu uzun lu lu lu. Saçları rüzgar vu vu vu.Kaşları keman gıy gıy gıy. Karnı davul güm güm güm. Bize güler ha ha ha.?
Bir varmış bir yokmuş. Yaz mevsimi bütün güzelliği ile devam ederken ormanda yaşayan kuşlar, böcekler yaz mevsiminin tadını çıkarıyorlarmış. Tembellik yapıp şarkı söylemeyi çok seven çekirge için sıradan bir günmüş. Bir ağacın gölgesinde oturmuş topladığı bitki köklerini yiyor, keman çalıp şarkı söylüyormuş.
Niloya duvarda duran kemençeyi çalmak ister. Ama bu işte henüz çok acemidir. Önce annesi, sonra Mete, sonra abisi bu bozuk keman sesine dayanamaz. Sonunda köydeki kuşlar dahi kaçmak ister. Dedesi Niloya’ya kemençe çalmayı öğretmeye karar verir. Ama bu epey zor bir iştir.